Początkiem współczesnej bankowości komercyjnej było powołanie Banku Północnej Ameryki w Filadelfii w 1782 r. Jego powodzenie zachęciło inne banki do podejmowania działalności i zapoczątkowało coraz szybszy rozwój amerykańskiego przemysłu bankowego. Głównym przedmiotem sporów toczących się w pierwszych latach powstawania przemysłu bankowego była kwestia licencjonowania banków przez władze federalne lub stanowe. Federaliści, przede wszystkim Alexander Hamilton, argumentowali na rzecz zwiększenia centralnej kontroli i licencjonowania banków przez rząd federalny. Ich działalność doprowadziła do powołania w 1791 r. Banku Stanów Zjednoczonych, łączącego elementy zarówno banku prywatnego, jak i banku centralnego – instytucji rządowej, odpowiedzialnej za podaż pieniądza oraz kredytowanie gospodarki jako całości. Lobby rolnicze oraz niektóre inne grupy interesu, odnoszące się dosyć podejrzliwie do władzy centralnej, naciskały jednak na przekazanie praw licencjonowania banków władzom stanowym; co więcej, ich nieufność wobec pieniężnych interesów wielkich miast skłaniała je do wywierania stałej presji politycznej na zniesienie Banku Stanów Zjednoczonych. W 1811 r. działania te zakończyły się sukcesem i licencja dla Banku nie została przedłużona. Jednak już w 1816 r. nadużycia banków stanowych oraz ewidentny brak banku centralnego, który mógłby pomóc rządowi federalnemu w czasie wojny 1812 r., skłoniły Kongres do powołania Drugiego Banku Stanów Zjednoczonych.
