Specyficzne praktyki księgowania są tak notorycznie stosowane w przemyśle filmowym, że nadały już określeniu ?hollywoodzka księgowość” bardzo wątpliwą reputację. Standardową praktyką wytwórni filmowych jest prowadzenie dwóch zestawów ksiąg, co mogłoby nie być tolerowane w innych dziedzinach przemysłu, ale spotyka się z akceptacją w przemyśle filmowym, w którym normy moralności nie są najwyższe. Jeden zestaw prowadzony jest zgodnie z powszechnie obowiązującymi w przemyśle regułami księgowości; na podstawie tych ksiąg sporządzane są sprawozdania o zyskach dla zarządu oraz akcjonariuszy. Drugi zestaw ksiąg, nazywany ?księgowością umowną”, zakładany jest, jeżeli wytwórnia zgodzi się na wypłatę określonej części ?zysków netto”, jakie przynosi film, pomiędzy aktorów, reżyserów, scenarzystów oraz inne osoby zaangażowane na podstawie porozumień umownych. Wiedząc, że wytwórnie filmowe mają silną motywację do zaniżania tych ?zysków netto”, nie zdziwimy się, że rzadko bywają one dodatnie. Na przykład Forrest Gump, którego wpływy kasowe wyniosły ponad 600 min dolarów, według wytwórni Paramount nadal nie przynosi żadnych zysków. Tak samo było w przypadku innych hitów kinowych, takich jak pierwszy film z Batmanem, J.F.K. czy Corning to America. Czy naprawdę mamy uwierzyć, że Forrest Gump, jeden z najpopularniejszych filmów w historii kina, przyniósł straty, czy też widzimy żywy przykład działania problemu szefa i pełnomocnika?
