Każdy bank Rezerwy Federalnej jest instytucją quasi-państwową (częściowo prywatną, częściowo rządową), należącą do zrzeszonych w Systemie Rezerwy Federalnej prywatnych banków handlowych działających na terenie okręgu. Banki te zakupiły akcje ich regionalnego banku Rezerwy Federalnej (jest to warunkiem członkostwa w Systemie); wysokość dywidendy wypłacanej przez te akcje została prawnie ograniczona do 6% rocznie. Banki członkowskie wybierają po sześciu dyrektorów każdego banku regionalnego; trzech pozostałych mianuje Rada Gubernatorów. Dziewięciu członków zarządu wspólnie wybiera prezesa banku (zatwierdzanego przez Radę Gubernatorów). Członkowie zarządu banków regionalnych dzielą się na trzy kategorie: A, B i C: trzej dyrektorzy A (wybierani przez banki członkowskie) to profesjonalni bankowcy, trzej dyrektorzy B (również wybierani przez banki członkowskie) to główni liderzy kręgów przemysłowych i pracowniczych oraz sektora rolniczego i konsumenckiego. Trzej dyrektorzy C, mianowani przez Radę Gubernatorów, mają reprezentować interesy społeczne, i nie mogą być pracownikami ani akcjonariuszami banków. Tak pomyślana procedura powoływania członków zarządu miała ? według intencji autorów ustawy o Rezerwie Federalnej – zapewniać przedstawicielom wszystkich grup społecznych Ameryki udział w zarządzie każdego banku Rezerwy Federalnej.
